اداره مدارس دولتی به سبک و با کیفیت غیردولتی

خلاصه :

مقدمه

با بررسی بودجه سالانه وزارت آموزش و پرورش و محاسبه ارزش اجاره ساختمان‌های مدارس دولتی و همه هزینه‌های دیگر از بیت المال و تقسیم آن بر تعداد دانش آموزان دولتی، هزینه هر دانش آموز در مدارس دولتی در سال، بیشتر از ۵۰ میلیون تومان(حالا چقدر بیشتر، بماند) برای بیت المال آب می‌خورد؛ 

اولیایی که فرزندشان را در مدارس غیردولتی ثبت‌نام کرده‌اند در واقع از جیب خود به بیت المال کمک کرده‌اند، البته با رقم‌هایی در حدود ۱۰ تا ۲۰ میلیون تومان در اکثر مدارس غیر دولتی سطح کشور که به مراتب کمتر از هزینه‌ها در مدارس دولتی است.

متن:

بیایید علت کیفیت بالاتر مدارس غیردولتی را بررسی کنیم، یک مدیر(موسس) مدرسه غیردولتی، تمام اقتصاد مدرسه، فکر و اندیشه و طراحی آموزشی و تربیتی مدرسه (البته تحت قوانین و متون کلی وزارت)، جذب نیرو و پرداخت حقوقشان، روابط عمومی بالا و اقناع افکار عمومی مخاطبین و سایر شاخصه‌های اداره مدرسه را به تنهایی و با کمک گروه کاری خود به عهده گرفته است، او با بهترین کیفیت، مخاطبین خود را راضی و حفظ می‌نماید، مدیر (فارغ از انگیزه‌های درونی و ماموریتی و دغدغه‌ها) باید مخاطب را حفظ کند، تا مدرسه‌اش تکمیل ظرفیت شود، تا دریافت مالی‌اش از مردم تکمیل شود، تا بتواند برنامه‌های مدرسه‌اش را اجرا کند، تا سر برج بتواند چک‌های اجاره ساختمان و حقوق کادرش پاس بشود، تا شرمنده معلمین و خانواده‌هایشان نشود، تا مدرسه‌اش تعطیل نشود،

حال همین عوامل را مقایسه کنیم با عملکرد و مسوولیت‌های محوله بر مدیر یک مدرسه دولتی؛

کادر مدرسه دولتی با دریافت‌های به مراتب بیشتر از مدارس غیردولتی و در اختیار داشتن ساختمان‌های چند هزارمتری دارای حیاط بزرگ و نمازخانه و ورزشگاه و آزمایشگاه و ...، چرا نباید کار را با همان کیفیت و یا حداقل، همان کمیت ( توجه به مقایسه ساعت کاری مدارس دولتی و غیردولتی) به مخاطب ارایه دهند؟

چون محتاج ارایه کیفیت و کمیت بالا نیستند، برای دریافت حقوق و مزایا و تداوم شغل خود، نیازی به راضی نگه داشتن مخاطب ندارند و تمام سیستم نظارتی آ.پ هم کارایی و ضمانت اجرایی موثر بر پرداختی یا تداوم اشتغال نیروهای رسمی را ندارد و ...

و اما پیشنهاد:

همه مدارس دولتی و غیر دولتی یک کاسه شوند و همگی به سبک مدارس غیردولتی، اما  در واقع به صورت دولتی اداره شوند، به تعداد هر کد ملی که صاحبش در سن تحصیل است، اعتباری مالی در اختیار اولیایش قرار گیرد، ( این اعتبار مالی خیلی کمتر از آنچه امروز خرج هر دانش آموز دولتی می‌شود لازم خواهد بود)، اگر ولی آن کودک، بر مدرسه‌ای منت نهاد و فرزندش را ثبت‌نام کرد، آن سرانه به حساب آن مدرسه واریز شود، دیگر تمام هزینه‌ها، از اجاره مکان تا پرداخت حقوق کارکنان، به عهده آن مدیر است، اوست که هرسال تصمیم می‌گیرد چه نیرویی در مدرسه‌اش تدریس کند، نیروهای بی‌خاصیت بیکار می‌شوند، و معلمین خلاق و ماهر در رقابت کسب موقعیت کاری، جذب مدارس می‌شوند و سعی در کسب رضایت مدیر و مخاطبینشان خواهند داشت؛ آنگاه همه مردم، ناظر عملی مدارس خواهند شد و کیفیت عمومی تمام مدارس در رقابت با یکدیگر بالا خواهد رفت، حتی وزارتخانه نیاز به استخدام نیروی رسمی جدید نخواهد داشت و اولیایی که امروز با صرف هزینه‌های گزاف، از خوراک و پوشاک و رفاهیات خود می‌زنند تا فرزندانشان را در مدارس غیردولتی ثبت‌نام کنند، از بار این هزینه خلاص می‌شوند.

در این صورت مدرسه دولتی بی کیفیت، بی‌مشتری می‌شود و مدیر و کارکنان، بیکار می‌شوند و مجبورند جای خود را به مدیر و کادر نو با فکر و تلاش جدید بدهند.

این کار را می‌توان به صورت پایلوت در چند مدرسه، شهرستان یا استان شروع کرد و پس از دوره‌ای ۵ ساله، در کل کشور به اجرا گذاشت، آنگاه وزارت آموزش و پرورش به کار ستادی و راهبری و ارتقایی و نظارتی خود خواهد رسید.

این طرح نیاز به طراحی دقیق و پرداختن به حزییات بیشتری دارد که در مجال خود قابل رسیدگی است.

جواد جلالی

موسس مجتمع آموزشی رویش.های انقلاب اسلامی - قم